نکتهای که توجه من رو جلب کرد سوالی بود که نویسنده این مقاله از خوانندگان خودش کرده بود « به نظرتان مسخره نیست که مخابرات با درآمدی تقریبا یک میلیارد تومانی در ماه، فقط از محل هزینه اشتراک SMS، دارد از یک نرم افزار کراک و دستکاری شده استفاده می کند ؟ »
نکته اول ـ البته که مسخره است. گمان من این بود که شرکتی با این همه سرمایه و پشتوانه، حداقل باید توانایی و نصب خرید یک سیستم بسیار بهتر رو داشته باشه. این نهایت ضعف مدیریت و خر تو خر بودن نظام کاری مخابرات ایران رو میرسونه.
نکته دوم ـ از نظر من این مسئله به هیچ عنوان دور از واقع نیست و عصبانی شدن افرادی که در ایران صاحب موبایل هستن کاملا بی دلیل و مسخره است. سوال اینجاست که کدام یک از هموطنان عزیز و عصبانی ایرانی! برای نرم افزارهای نصب شده بر روی کامپیوترشون پول دادهاند ؟ شرکتهای بزرگی مثل Microsoft، Symantec و Adobe کدامشون بابت برنامههای بالای ٤٠٠-٥٠٠ دلاری خود پولی از مردم ایران دریافت کردن ؟! در جایی که فرد قانون کپیرایت رو رعایت نمیکنه و ذرهای براش ارزش قائل نیست، چطور میتونه این توقع رو داشته که مسئولین کشور برای این قانون ارزشی قائل باشن ؟ هرچی باشه مگر این مسئولان از بین خود این مردم نیستن ؟ من آخرین باری که یادمه رییس شرکت مخابرات مریخی نبود!.
نکته آخر ـ از صمیم قلب امیدوارم شرکت چینی سازنده اون برنامه متوجه خفت مسئله بشه، یک پرونده قانونی غولآسا بر علیه مخابرات ایران درست کنه و آبروی مارو در سطح جهانی ببره. شاید اینطوری یاد بگیریم وقتی مسئولیتی مثل حمایت از میلیونها کاربر رو داریم، بچهبازی رو کنار بذاریم.
متن کامل این مقاله رو در اینجا میتونید پیدا کنید : http://itiran.net/archives/001202.php