گفتم: تنگ ماهیم بی آبه، رنگ سبزه‌ام زرده. جای سماق قهوه ریختم. تازه نمی‌دونی، سین کم آوردم و سرما خوردم.
گفت: عیب نداره، عیدت مبارک.
گفتم: نه هوای عیده نه آدمای بهار. نه بنزین گرون شده، نه آدامس لاویز. نه عیدی گرفتیم نه جیب شلوارمون از آجیل دزدی پر شد. نه جای روژ لب ننه جون رو لپامون موند و نه کسی دستمون رو چلوند. خیلی ساله دیگه یاد گرفتیم به مرگش عادت کنیم. خدا بیامرزدش! کدوم عید ؟ همون که روی بالش، خالهای سرخ و زرده ؟!
گفت: می‌دونم، ولی عیدت مبارک.
گفتم: تعطیل نیستیم که هیچی، امتحان هم دادیم. عیدی که نگرفتیم هیچی، اضافه‌کاری هم کردیم. شمال و آبعلی که نرفتیم هیچی، غصه اون سالهایی که عید چهارده روز بود رو نخوردیم هیچی، به عمومون که سالهاست رفته خارجه زنگ نزدیم که هیچی...که هیچی...که هیچی...
گفت: ای بابا...عیدت مبارک.
گفتم: شهرمون شلوغ نشد. جیبامون سنگین نشد. عیدی‌هامون زیاد نشد، قلک‌مون هم چاق نشد. تنها نشستیم تو خونه، بدون رفیق بی مهمونه، نه توخونه تو ایوونه، عکس که دیدیم دونه به دونه، قربون ننه‌ام، پایینی اونه!، آخه پسریم یکی یه دونه، آقای مو هم که می‌دونه...چی داری میگی ؟ غر می‌زنم ؟ من و بهونه ؟ ای روزگار، ای دیوونه...
گفت: قبوله، ولی عیدت مبارک.
گفتم: فکر کردم آدم وقتی می‌تونه هیزی کنه چرا برقصه ؟! وسط که بودیم دو سه بار از عقب زدیم به هم. دفعه آخر که خسارات وارده زیاد بود، داد زد « حواست کجاست ؟! » توپش خیلی پر بود. گفتم « ناراحت نشو. الان می‌گم افسر بیاد کروکی بکشیم! ». زد زیر خنده که دیدم یکی پشتش داره بفنش میشه. تا رنگین کمون نزده بود در رفتم!. *
گفت: عجب!، عیدت مبارک.
گفتم: لوس آنجلس گفت « درسته که امسال سال خروسه و خروس از پرندگان نر، ولی این به هیچ وجه به این معنا نیست که باید نقش زنان را در سال جدید نادیده بگیریم. زنان ایرانی، این نیروی بسیار عظیم و بزرگ همچو مرغانی باشکوه در کنار خروسان خود ایستادند و نه فقط تخم گذاشتند، بلکه بی‌ناموسی‌های دیگه هم کردن که قباحت داره ما بگیم!. انشالله در این سال زنان ایرانی به اهداف بحق خودشون خواهند رسید و نماینده و مظهر زن برای دنیا خواهند بود. اکنون این شما و این خانم شراره نماینده زنان ایرانی در آمریکا:
خانم شراره (نماینده زنان ایرانی در آمریکا): دختر بندری ... عشق منی ... دل می‌بری...! »
گفت: دلشون خوشه، عیدت مبارک.
گفتم: عید شما هم مبارک...
* از نشانه‌های دوست پسر، همانا بنفش شدن وی به وقت قر دادن شماست. لغت‌نامه دهخدا