می‌خوام بدونی مربع آدمهای اطراف تو، به ٣ ضلع «نزدیکان»، «اطرافیان» تقسیم میشه. «نزدیکان» شامل افرادی میشن که در هر حالتی به تو محبت دارن، بهت اطمینان دارند و هرگز از دست تو اونقدر ناراحت نمیشن که روزی تورو تبدیل به یکی از «اطرافیان» کنن. به همین دلیل تعدادشون خیلی کمه و معمولا صندلیش برای مادر، پدر، معلم و دوست عزیز رزرو شده. «اطرافیان» شامل بقیه دنیاست، افرادی که هر لحظه آماده‌ای فراموش‌شون کنی یا باهاشون آشنا بشی. مشکل اکثریت اینجاست که نمی‌دونن خودشون متعلق به کدوم دسته‌اند و یا بلد نیستن بقیه رو تقسیم‌بندی کنن. بدتر از اون وقتیست که «اطرفیان» فکر می‌کنن نزدیکن و «نزدیکان» تو در اطرافت.

به دیگری همیشه بفهمون مال کدوم طبقه است و همونطور باهاش رفتار کن. اگه نزدیکه دوستش داشته باش و اگه در اطرافه به حد خودش بهش اهمیت بده. این شجره هیچوقت عقب‌گرد نداره. یعنی وقتی تصمیم گرفتی که برای کسی اهمیت قائل نباشی، عذاب وجدان نداشته باش. جزو اطرافیان قرارش بده و ازش دوری کن و در حول و اطراف باهاش بگرد. ١-٢ ماه یکبار و اصلا هروقت که حال داشتی جوابش رو بده. چه فرقی می‌کنه ؟! به گمان بعضی تو واقعا سنگدلی ولی باور کن اینطوری آسوده‌تری، خوشحال‌تری و با افرادی هستی که به اندازه خودت در یک رابطه نزدیک دوطرفه به تو اهمیت میدن و نیازها و دلخوشی‌های تورو «اونطور که تو دوست داری» فراهم و رفع می‌کنن «نه در حدی که وسعشون می‌رسه». این واضحه که تو خیلی راحت‌تری با عزیز نزدیکی دوست باشی که برای تولدت چیزی رو بخره که دوست داری...تا اینکه با کسی بگردی که برای تولدت یک شاخه گل میاره چون دیگه پولش نمی‌رسیده!. معمولا این رفتار نتایج مثبت داره، گرچه این یک جمله بسیار عمومیست و در خلوص نیت اون دوست فقیر شکی نه.

بهت صمیمانه توصیه می‌کنم هروقت متوجه شدی با افرادی هستی که نمی‌تونن تورو در حد و اندازه‌های خودت خوشحال و راضی کنن، ازشون سریعا فاصله بگیر، جزو اطرفیانشون کن و به یافتن نزدیکان بپرداز. چه که در زمانی که تو منتظری اون رفیقت روزی شاید ای بسا به امید خدا و همسایه‌ها و دار قالی! به حد تو برسه، فرصت آشنایی با هزاران هزار آدم جالب‌تر رو از دست خواهی داد...

Comments (0)