«این تقصیر خانمها نیست که نمی‌تونن راحت رانندگی کنن. مطالعات علمی نشون داده که هر ماشین‌ سطح بالای دنیا به وقت طراحی ناخودآگاه آسایش و راحتی یک راننده مرد رو به زن ترجیح داده. استانداردهای فیزیکی زن، احساس زن، طرز فکر و عواطف زن و نوع برخورد زن با ماشین اصلا محاسبه نشده و بی‌اهمیته. برای همینه که اکثر خانمها پشت فرمون احساس ناراحتی می‌کنند».

نگارنده در مورد این پدیده‌ای که بهش انگار میگن «زن» چندان چیزی نمی‌دونم. فلذا پیشنهاد می‌کنم:

١) ٢-٣ تا از این به اصطلاح «زن‌»ها رو بگیریم و از دار و درخت و تو تاکسی و اتوبوس و غیره از آینه آویزون کنیم که دائم یاد و خاطره‌شون تو چشم و همیشه در صحنه باشند.

٢) کلیه خودروها از این پس باید طوری طراحی شوند که وقتی زنی پشت فرمون نشست، ماشین از او بپرسد «امروز چطوری کبوترم ؟ استانداردت را بخورم و لا غیر!».

٣) یکی از این رفقا رو بفرستیم سر کوچه که زبانم لال اگه زنی چیزی داشت رد میشد داد بزنه «اومـــــــــــــد اومــــــــــد» و ما تو اتاق بلافاصله سرمون رو زیر لحاف کنیم، مبادا به احساس و طرز فکر و اعتماد بنفس و استاندارد کسی توهین بشه.