برایش جالب بود که چرا معمولا نوشته های روی لباس ما اسم شهر است یا تیم ورزشی، تور کنسرت راک و یا بازیکن بسکتبال و هنرپیشه. راستش، خب این منطقیست که اگر شما هم با پیراهنی که رویش با فونت بزرگ «تراکتورسازی تبریز» و یا «عباس آباد» نوشته باشند، هر پنج شنبه عصر تشریف ببرید پاساژ گلستان...خب به احتمال قوی باکره از دنیا خواهید رفت. این هم باز درست است که «تامی هیلفیگر» اصولاً روی تی شرت خیلی راحت تر هجی می شود تا «شهره آغداشلو» ولی فرقش اینجاست اینها اصلاً به مد و مارک ربطی ندارد. یکجور ابراز هویت است که البته برای ما فقط منطقیست وگرنه کسی از شما هم نباید توقع داشته باشد که پیراهنی بپوشید که رویش نوشته باشند «کودک درون خود را گم کرده، با پدرجان چند سالیست که قهرم!».