در زندگی، بعضی چیزهاست که می شود روزها و ساعتها با اشتیاق درباره شان نوشت، شنید، بحث کرد و هرگز از لذتشان کم نخواهد شد. مثل وقتی که رون به هری گفت «جان نثارم، ما و راز و نیاز در انظار عمومی ؟!» یا وقتی مونا در زیر دوش حمام زمزمه کرد «ای کاروان ای کاروان، من مونای عالمم!» و یا وقتی BBC فارسی قبل از روز عید فطر نوشت «برخی از کارشناسان معتقدند که استفاده از تکنولوژی روز در تشخیص گردی هلال ماه موثر است» و یا...

ولی در زندگی بعضی چیزهاست که با هیچ نوشته ای و حرفی هرگز نمی شود حق مطلب را درباره شان ادا کرد که زیبایی مطلب در ابعاد کاغذ و کلام هیچ وقت نگنجد که هیچ، حتی برخی از کارشناسان معتقدند! که ممکن است کسر شأنش هم باشد. مثل «بارانه» پشنگ کامکار یا «دشتستانه» شجریان یا...

و یا House M.D

Hugh Laurie فوق العاده است، فوق العاده.