آمدم بگویم که در طول زندگی افرادی هستند که اصولاً فلسفه فکری شان در مقابله با مشکلات، چشم بهم زدن است یا به کس و ناکس در دوره بدبختی و بیچارگی توصیه می کنند «تا چشم بهم بزنی، این نیز بگذرد». راستش، این طریق محاسبه و برخورد معمولاً از مورخین و قدما انتظار می رود که سر کلاس تاریخ، قدمت حکومت چنگول السلطنه را با دوران فرمانروایی میرزا زلیخا مقایسه کرده و بیان می کنند که حکومت چنگول نسبتاً ناپایدار بود و بیشتر از صد سال دوام نیاورد. آنچه که دوستان در توجه به آن اهمال می کنند سرنوشت، حال و روز و اوقات و احوال آن مردمیست که چشم بهم زدند [بخوانید: چوب از هر سمت و سویی در ماتحت شان رفت] و صد سال چنگول گذشت.

نه ما دانشجوی تاریخیم، نه دور و بری هایمان روانشناس. دفعه بعد که ملزم به چنین توصیه ای شدید لطفاً هوای چشم [بخوانید: ...] ما را هم داشته باشید.