در آمریکا:
البته دوستان و طرفداران ما مختارند که در یک دنیای آزاد با دموکراسی کامل تصمیم بگیرند که آیا مایلند بر ضد دشمنان همراه و دوشادوش ما بجنگند یا نه. البته اگر مایل نباشند ما نیز مختاریم که اقتصاد آنها را به فاک مبسوط فرستاده، مصرف محصولاتشان را بایکوت کرده و درخواست پناهندگی مهاجرین شان را لغو کنیم. بله، ما همه مختاریم. زنده باد آزادی!
در انگلیس:
والله، عرضم حضورتون که کمک خیلی خوبه، ولی جنگ هم بعضی وقتها بده. ما می خواهیم جنگ کنیم ها ولی، چطوری بگم، آخه کمک هم یه حدی داره. یعنی ممکنه ما شما رو بکشیم، ممکن هست که نکشیم. این رو فقط آینده معلوم می کنه. در واقع، اگر به مسئله از لحاظ ایدئولوژیکی و فرا فلسفی نگاه کنیم به نگاهی و پاراگرافی در تئوری داروین می رسیم که استادش آن قسمت را با اون ستاره خوشگل زردها که روش آفرین داشت برچسب زده بود...که در واقع، خوار مادر شما صافه، ولی ما که اینو مثل بچه آدم نمیاییم بهتون بگیم. چرا ؟ والله، عرضم حضورتون که...
در سوئیس:
اولی ـ فردا می خوام بکشمت.
دومی ـ راست میگی ؟ چه ساعتی ؟
ـ شش بعد از ظهر، سر اتوبان.
ـ ببین. فردا سریال داره، میشه هفت بیایی ؟
ـ نمی دونم. بذار با بقیه چک کنم، بعد رای ها رو بشمریم، بعد تصویب شه، بعد سند شه...بهت خبر میدم.
ـ قربونت. منتظرم بمیرم ها...
در هلند:
اولی ـ خواهش می کنم.
دومی ـ نه نه، من خواهش می کنم.
ـ آقا میگم من خواهش می کنم.
ـ اختیار دارید، خودم خواهش می کنم.
ـ ...
ـ ...
(ده سال بعد)
ـ کره خر، مگه نگفتم خواهش می کنم ؟!
ـ این حرفها چیه ؟ شما سروری. من خواهش می کنم!
در ایران:
اولی ـ ازگل بی شعور احمق مادر به خطای فاحشه نفهم مرده شور دیوث! بی قانونی می کنی ؟
دومی ـ من ؟ عمراً. خودتی!
سومی ـ چی گفتی ؟
چهارمی ـ خفه شو لعنتی. تو می دونی قانون چیه ؟
پنجمی ـ گمشو لاشخور. همین امثال تو بودن که قانون رو به گند کشیدن.
ششمی ـ غلط کردی، سگ کی باشی که دم از قانون بزنی ؟
هفتمی ـ آخه مادر...
هشتمی ـ اگه اون آبجیت...
نهمی ـ سگی که ...
دهمی ـ کثافـ...
اولی ـ ای بابا. مگه چی گفتم شما ناراحت شدید ؟!