جو گیران ـ این دسته به هیچ تیمی بطور مشخصی علاقه ندارند، بلکه با تماشای بازیها و نتیجه گیری خوبی تیمی فرضاً در مرحله اول مسابقات، ابتدا طرفدار تیم شده، سپس در دور بعد با حذف خجالت آور ایتالیا مواجه می شوند.
با کلاسان ـ این دسته معمولاً طرفدار تیم هایی هستند که نام مربی و یا بازیکنانش خیلی خفن باشد. نه که فرضاً مربی معروف یا بازیکنان خوبی داشته باشد بلکه کافیست فقط این اسم به لحاظ تلفظ خفن باشد، چون اصولاً از تیمی که مربی آن «فن خال» نامی باشد همه کاری برمی آید.
شهوتیان ـ این دسته طرفدار تیمی هستند که بازیکنان و مربی آن به عقیده ایشان بسیار سکسی هستند! (اینکه اعضای این گروه اکثراً مونث هستند کاملاً اتفاقی و اجباری است چون اگر فوتبال بانوان با شرکت آنجلینا جولی ها هم به همان اندازه مردان پرطرفدار و هیجان انگیز بود، جمیع کثیری از مردان نیز به این دسته وارد می شدند) با در نظر گرفتن یکی از این بازیکنان مثلاً سکسی مانند کریستیانو رونالدو، متوجه خواهید شد که سگ دوست دختران و همسران آنها به قیافه طرفداران این گروه می ارزد و اینکه چرا کسی باید طرفدار پرتغالی باشد که بازیکن آن ذره ای برای او ارزش قائل نبوده و وی را کریه و یبس و چاق می داند (چون اگر اینطور نبود که دوست دخترش را ول می کرد و با شما می خوابید!) خود بحث دیگری است و حتماً گیرهای شخصیتی شدید و ادرار شبانه در دوران کودکی را از عاملان اصلی این نگرش می توان دانست!
کولی بازان ـ این گروه از طرفداران اصولاً همبستگی و اتحاد تیمی برایشان مد نظر است و آن چیزی نیست جز زمانی که بازیکنان آرژانتین پس از باخت دست در گردن یکدیگر انداخته، عرق یکدیگر را با تعویض پیراهنشان خشک کرده، خمس و زکات و نماز قضای دیگری را اجابت می کنند و اگر احتمالاً ولشان کنید بعد از برد بازی با کلیه تماشگران خواهند خوابید چرا که اتحاد و حمایت ملی از همه چیز مهم تر است. اتفاقاً به مارادونا چندی پیش پست مربیگری تیم هندبالی پیشنهاد شده بود که وی این تقاضا را رد کرد و گفت «این موضوع با توجه به سایز ٧ نفره تیم هندبال امکان ندارد و من باید حداقل از ٢٢ تا بازیکن عرق کرده بو گندو بعد از ٩٠ دقیقه بازی لب بگیرم تا شب غذایم هضم شود».
بی جنبه گان ـ این دسته، طرفدار تیمی هستند که بهترین، سکسی ترین و عجیب ترین طرفداران را داشته باشد! مثلاً حتی در هنگام بازی برزیل با چنگولی چون مالدیو، جمیعتی و ملتی روی ماهواره ها از این کانال به اون کانال در تلاشند که بازی را بگیرند، چرا که هیچ چیزی در دنیا به اندازه کون لرزان تماشاگران برزیلی هنری نیست و داداش، عجب تیم خوش نقش و نگاری ست این برزیل!
مظلوم پسندان ـ این دسته، به دنبال تیمی هستند که همیشه به طرز اسفبار، خجالت آور و ضایعی بازی ها را باخته است، چون معتقدند که «این انصاف نیست». یعنی پس از ١٢٠ دقیقه تلاش و دوندگی بی امان و تعویض تاکتیک و تکنیک و پیراهن و بازیکن و تغییر نتیجه بازی باخته ٠-٢ به ١-٢، تیم در انتها با گل خودی که به داور و تیر دروازه و کلاغ رو هوا هم در بین راه اصابت کرده از گردونه مسابقات با نتیجه ١-٤ و با ارائه یک بازی کاملاً افتضاح حذف می شود و تمام تقصیرها را به گردن داور می اندازد.
فوتبال، ورزشی است که در آن ٢٢ نفر به دنبال یک توپ در زمین می دوند و آلمان در نهایت قهرمان می شود.