ماشین رو تحویل دادم. دو ساعت تمام دور تا دور ٤ تا کوچه چرخ می زدم که «بابا این دفتر لامصب تون کجاست پس ؟» که آخر معلوم شد خیلی وقته که از اونجا نقل مکان کردن اون سر شهر، ولی یادشون رفته آدرس شون رو به روز کنن. منم هنوز حدود ٢ ساعتی وقت داشتم. رفتم کلید خونه ام رو گرفتم و اسباب و اثاث رو با ماشین بردم مکان! یه آپارتمان نقلی دو خوابه که فقط هال نداره ولی اتاق من خیلی منظره قشنگی داره و دلبازه. فکر می کنم بزرگتر از اتاق دیگه هم باشه. فعلا که همخونه ای ندارم و نرسیده، شاید هم اتاق همیشه خالی بمونه ولی از همسایه های روبرویی من یک دختر آلمانی یا سوئدی را فعلا زاغش رو چوب زدم که اومد در آپارتمان من رو برام باز کرد. اصولا اینکه دختری زورش از شما بیشتر باشد خیلی خوب است، مخصوصا وقتی آن دختر همسایه روبروی شما باشد که ٢٤ ساعت دمش را هم دیده و پیاز و شمبلیله قرض داده و نذری هم برده باشید و آنهم مثل آنجا که شاید امنیت چندانی بین یه مشت خارجی چنگول وجود نداشته باشد!

حالا که حرفش شد، خیلی وقت پیش ایمیلی دیدم که درش چندین عکس از زنان دهکده ای بود که همه سینه هایی بیش از حد بزرگ داشتن و سایز سوتین شون دیگه سه رقمی شده بود. جان خودم، فکر میکنم شهر ما همون دهکده معروف است! تا الان که با هر کسی برخورد داشته ام من رو نا امید نکرده که هیچ، بعضی وقتها هم ترسانده!

در ایستگاه اتوبوس، راننده مرام گذاشت و منی که بلیط نداشتم را سوار کرد. اتوبوس اینجا بهترین راه برای آمد و رفت است. فکر می کنم برای خرید هم باید با اتوبوس به هایپر استاری، چیزی بروم چون مجتمع ما تقریبا بالای کوه است و با نزدیک ترین مغازه [تا جایی که من فهمیدم] حداقل ٢٠ دقیقه ای فاصله دارد. پیاده روی هم خیلی خوب است و هوا [فعلا] فوق العاده و دور و اطراف بی نهایت خوشگل. بعضی جاها انقدر خلوت و سوت و کور است که آدم می ترسد پیاده قدم بزند، ولی بعدا متوجه شدم اتفاقا چون خلوت و سوت و کور است آدم می تواند قدم بزند!

امشب هنوز در هتلم و فهمیدم یکی از دوستانم که سالها پیش فکر می کردم مرده، گویا زنده است و در فیس بوک حاضر. از این موضوع ناراحت شدم.