دو هم تیمی من، دختر و پسری هستند که جلسات گروه را همیشه با بوسه ای به روی گونه یکدیگر شروع و با هزار برابر خفن تر از آن به اتمام می رسانند. شروعش خیلی بد نیست، ولی آخرش مکالمه ای شبه رومانتیک با هم دارند که معمولا با «عزیزم دارم میرم آب بخورم. قهوه ای نوشابه ای چیزی لازم داری ؟» شروع و با «قربونت برم که چقدر به فکر منی همیشه...ماچ، ماچ، بوس، ماچ، لب، بی ناموسی، ماچ، لب، لب، بی ناموسی» و غیره تمام می شود.

پرسیدم قضیه چیست ؟ گفت از وقتی با هم آشنا شدیم، متوجه شدیم بوسیدن و رابطه نزدیک بدین شکل قبل از شروع جلسه باعث کاهش اضطراب می شود. هیچ کداممان به قرص و دارو و این چیزها عقیده نداریم. این بهترین راه حل برای مقابله با استرس مان است.

اولا، من مانده ام اگر فردا با رییس جمهوری بخواهند جلسه بگذارند چه مواردی باید قبلش انجام شود که استرس شان کم شود ؟ دوما، اگر اینطور است که شخص نگارنده به یک عدد جینگول که بار استرس ها، ناگفته ها و کوله بار تنهایی این سالها را دو سه ساعتی به دوش بکشد ضربتا نیازمندم!