معمولا تجربه اول آشنایی با یک اثر هنری پایه گذار سلیقه فردیست. یعنی اگر فیلم را اول دیده باشید، خواندن کتاب چندان جذابیتی دیگر ندارد و اگر کتاب را اول خوانده باشید بر این باورید که کارگردان هرگز نتوانسته جزییات داستان را به همان زیبایی و هیجان در تصویر خلاصه کند.(١) با همه این احوال، به عنوان یک قانون کلی معتقدم که تماشای فیلمی برگرفته از یک کتاب، همیشه از خواندن آن کتاب جالب تر است. مخصوصا فیلم هایی که با بهره گیری از جلوه های ویژه و افکت های تصویری خارق العاده ابهت سکانسی در نوشته را فوق العاده به رخ بیننده می کشند. مثلا، ترجیح شما بر این است که نبرد حاجی تاریکی و بر و بچ کفتر باز را روی پرده ای به ابعاد منزلتان با صدالی دالبی تماشا کنید و با هر خرناس حاجی دو متر از جا بپرید یا اینکه روی تخت دراز کشیده و تخمه شکنان بخوانید: "...و دامبلدور جاروی خود را به سمت کریم پرت کرد. نقطه. سپس به دوردست ها نگاه کرد و کریم گفت «آخه مادرتو، من اگه می دونستم تو قراره صفحه ٢٤٨ کتاب بمیری که دیگه پول بابتش نمی دادم». ویرگول..."

- چــــــــی ؟ ویرگـــــــــــول ؟ وای خدا جون. تحمل این همه هیجان رو ندارم. فقط خدا می دونه پس این ویرگوله، قراره دو خط دیگه چه اتفاقی بیفته!

(١) که گروپی ها و وانابی ها بحث شان جداست!