طرفداران متعصب فوتبال به معنای واقعی کلمه بی جنبه ترین افرادی هستند که در عمرم دیدم. بنده خدا ناصر حجازی در اواخر دهه هفتاد و بوق میلادی یه ماه رفت با منچستر یونایتد فقط تمرین کرد و اسمش رفت تو لیست ذخیره ها. سالها بعد که به سرطان ریه مبتلا شد، با آلکس فرگوسن محض همدردی و یادمان خاطرات خوش یک ماهه شونصد سال پیش(!) پیغوم پسغوم کردن. بعد ملت نشستن میگن «چی میگی آقا ؟ سر آلکس از اونور دنیا آقا حجازی رو سر نماز دعا می کنه!»

عادل فردوسی پور در طول عمرش یک مقاله واسه یه نشریه معتبر فوتبالی نوشت (مقاله هم که نه، دو پاراگراف). براش تیتر زدن از اینجا تا خراسان که نشریات معتبر جهانی التماسش می کنن بیا چهار خط واسه مون بنویس ولی بدبخت اجرای برنامه نود براش وقتی نمی ذاره که!

اگر اینطوریه بنده هم که یه هفته دور و بر واتیکان پیپ کشیدم، لابد به وقت بازگشت میشم پاپ ژان پاول چنگول هشتادم .

بسه دیگه!