نمی دونم چرا کلا ملت اون خطه خاص همه تیپ قهرمان مآبانه و قهرمان پرور دارن. هر کاری که می کنن، حرفی که می زنن و فعالیتی که انجام میدن یه طوری بعدش تا و تفسیرش می کنن انگار که همون لحظه شخصیت دختر داستان که از بچگی عاشقش بودن و دیدش می زدن رو از دست عموی خونخوار پست فطرش نجات دادن و دنیا رو از شر و پلیدی خلاص کردن! و اون وسط چهارتا گلوله هم خوردن و به فقیر فقرا نذری هم دادن.

حالا مثلا یارو چی کار کرده؟ یه تکلیف نوشته و پست کرده رو سایت دانشگاه!