مطمئنم که آنچه رستوران های چینی اینجا به عنوان غذای چینی به خورد ما می دهند زمین تا آسمان با غذای چینی خودشان در ولایت (که البته دیگر لازم نیست بگویند «غذای چینی». «غذا»ی خالی کفایت می کند!) تفاوت دارد. چند روز پیش یکی از این رستوران های ولایت مآبشان را بالاجبار امتحان کردم و تنها چیزی که در لیست غذاها شکل آشنایی داشت را از گرسنگی سفارش دادم. برایم اقلام زیر را آوردند:
- یک تکه گوشت نیمه پخته
- یک عدد کاسه آب داغ که داخلش تکه هایی از پشم و پیر کرفس بود
- دو عدد هندوانه کوچک حبه و قاچ شده
- نیمرو که در کنار گوشت سرو می شد!
و اینها اسمش در منو غذا «استیک» بود.
بعد محققین و کارشناسان مالیات امثال من را صرف پروژه تحقیقاتی و باستانی می کنند که چرا چینی ها شکل و قیافه و رنگ و پک و پوز و چیشمشان! این مدلیست. ده خب همین مزخرفاتو با هم می خورن دیگه!